Fons is werkzaam binnen de Koninklijk Landmacht en is op zijn allereerste uitzending naar Irak. Voor ongeveer 4 en een halve maand mag hij doen wat hij het allerliefste doet en waar hij enorm hard voor heeft gewerkt. En ik...ik blijf thuis, logisch natuurlijk, maar iets minder prettig voor mij dan voor hem.
Enfin, ongeveer 20 weken zal hij dus aan de andere kant van de wereld zitten, maar langer dan 3 weken zijn wij nog nooit uit elkaar geweest. De exacte thuiskomst datum is nog onbekend, maar dat we mijn verjaardag (4 Oktober), Kerst en Oud en Nieuw niet samen vieren is zeker.
De komende 20 weken ga ik schrijven hoe ik deze weken door kom en hoe het voor mij, als thuisfront, af gaat.
Week 1:
Dinsdagochtend 07:45u, there he goes. Wij hadden besloten om niet op het vliegveld, maar thuis afscheid van elkaar te nemen. En wat ben ik blij dat we het op deze manier gedaan hebben. We hadden óns moment en dat was heel erg fijn. We dronken samen koffie, aten een worstenbroodje en keken nog even televisie voor hij moest vertrekken. Net zoals een gewone zondagochtend (maar dan op dinsdag). Het échte vertrek was even heel erg zwaar; is de omhelzing lang genoeg? Hebben we voldoende kusjes gegeven? En vaak genoeg gezegd hoe trots ik op je ben en hoeveel ik van je hou? Maar we knuffelde, gaven een kus, lieten een traan en zeiden tegen elkaar; ''Het is goed zo''. En dat was het ook. Beter hadden we dit niet kunnen doen.
Hoe het de rest van de week verloopt lees je snel...
Reactie plaatsen
Reacties